bu aralar yoğunum.ilk sevinç ,ilk heyecan ,ilk torun ,ilk teyze oluşum..ozamanlar doğum yapan kadın lohusalık dönemi bitinceye kadar bırakın dışarı çıkmayı balkona çamaşır sermeye bile çıkmazdı.al basar.karabasan gelir vs vs 40 çıkıncaya kadar başında biri kalırdı.şimdi öyle mi 1 hafta olmadan bile dışarı çıkılıyor artık.artık devir değişmiş ya karabasanlarda başka diyarlara göç etmiş anlaşılan :)) huysuz bir çocukluğu vardı uykusu tavşan uykusu denen saatlerce omzumda evin içinde volta attığımı bilirim.çarşafın içinde saatlerce sallardık uyurdu yatırır bizde kendimizi atardık koltuğa 5 bilemedin 10 dk sonra uyanırdı..ellerimle beslediğim ,uykuya hasret kaldığım,sattlerce omzumda taşıdığım ferhat'ım büyüdü askerliğini bitirip geldi şaka gibi.daha dün ben mamasını ısıtmıyormuydum yahu??ne çabuk geçiyorsunuz yıllar bu aceleniz ne?
askerlik acaip değiştirmiş eskiden hadi ,hadi demekten fenalık gelirdi bana o çay buz gibi olurdu.uyanmazdı.zorla kavga dövüş gönderirdik bakkala.zor uyandırırdık misal 10 başlardık bizimki 1de uyanırdı:)) tabi ben o ferhat'a alışkınım bana geldiğinin ertesi sabahı odamın kapısını tıkladı''kahvaltıyı hazırladım'' demezmi nasıl yani ya diye yerimden bir fırlamışım aman yarebbim neler hazırlamış şaşırıp kaldım.şimdi akşam yemeklerini beraber hazırlıyoruz soğan,biber doğrama faslı onun beraber tatlı ,kek yapıyoruz ve erken uyanıyor vallahi pesss:))) askerde öğrenmiş herbişeyi bıçak tutmayı bilmezdi ayol bir bardağı bile mutfaga götüren şahıs değildi vala ben bu halini çokk sevdim çok:))ama şimdi zaman daralıyor vakit geçmesin zaman dursun istiyorum ama biliyorum ki bu mümkün değil..şimdilik birşey yok ama gittiğinde biliyorum ki yokluğuna alışmak biraz zaman alacak:((