hiç bir şeye şaşırmıyorum artık.soru ve ünlem işaretleri aaa gibi şaşırma belirtileride göstermiyorum.gülüyorum sadece avazım çıktığı kadar gülüyorum...şansı olacak insanın felek bir kere sana takmaya görsün daha yakanı kurtaramıyorsun..annem yoğun bakımda ihtiyaçları hastaneye götürdüğümde 10dk izin veriyorlar ..sabah kahvaltılarında verilen reçel ,bal ,elma vb şeyleri saklamış yememiş. bana ''al bunları çocuklara (torun abimin çocukları) götür.''diyor.kurban bayramına sayılı günler var annem '' hastaneden çıkamam nasıl çekcem maaşımı bu oğlan beceremez kurban almayı'' ben ''sen düşünme bunları ben hallederim yıldıray abimle (teyzemin oğlu) hallederiz ''diyorum ve beni çıkarıyorlar.ertesi gün daha kötüleşip kimseyi sokmadıkları yoğun bakımda dışardan camdan baksakta göremiyoruz:(( aynı hastanede aynı zamanlarda yeğenim batuhan zatüre başlanğıcı teşhisiyle yatıyor..kurban bayramının 1.günü sabahı abimle yıldıray abim kurban almaya gidiyorlar..ev kalabalık doktorlar artık son demlerini yaşıyor dediği için bütün herkesi arayıp haber verdim..telefon çalıyor hastayı kaybettik başımız sağ olsun.. verilen haberle telefonla yere çakılmam bir oluyor.yıldıray abimi arıyorum abi hemen dönün..
yeğenim raşit ilk 23 nisana katılmıyor abim sağolsun.çocuları alıp ablama gideceğiz..raşitcan hala diyorr efendim halam diyorum ''hala nenem olsaydı ben bayrama katılırdım 23 nisana kıyafetleri giyerdim diyor''evet halacım diyorum saklamaya çalıştığım gözyaşlarımla.biri 9 aylık biri 3 yaşındaydı anneleri bırakıp gittiğinde.abimin her zaman cebinde akrep vardı hiç bir sey almazdı çocuklara.çok özledim tarifi mümkün değil..
herkesin bayramı kutlu olsun sevdikleriyle beraber.