gökten üç elma düşmüş..üçüncüyü de sizlere armağan etmiş:))

İzmir'de çocukken mahallede büyük ,küçük hepimiz sokaklarda oyun sevdasındaydık.benden büyükler de vardı küçüklerde..az dayak yemedim oyun için:)) çünkü oyuna dalınca kendimden geçer saat kavramını kavrayamaz olur.sonunda annemin ya terlik ya da sopayla olay mahalline intikal etmesiyle tazı gibi eve kaçardım.kaçsan ne fayda o dayağı yiyeceksin bir kere kaçarın yok..zeynep mahallemizin güzel kızlarından biriydi.sevgi dolu yüreğiyle ,gülümsemesiyle farklıydı o hep..canım sııkın olduğunda soluğu zeynep'te alırdım.bir kahve molası iyi gelirdi bana..gerçi annesi meliha ablam da tam kafa dengiydi..meliha abla geldimi ortam süper olurdu..gözümüzden yaş gelirdi..zeynep büyüdü ve hemşire oldu..ben burdayken 2010 da evlendi..malesef ben gidemedim:( şimdi  o çiçeği burnunda anne oğlan bekliyor oda:))  düğüne gidememiş hediye alamamıştım..işte fırsat dedim..bu tarz şeylere hevesli..pazartesi bu ciciler İzmir yollarına düşecekler.gökten üç elma düşmüş.biri sevene ,diğeri sevilene üçüncüyü de sizlere armağan etmiş:)
sağlıcakla kalın...

anam sana canım feda!..

oğluşumun haberini verdikten sonra..bir kaç şey karalamak.istedim.tecrübeli değilim elbet ve bilmediğim konularda ahkam kesmeyide hiç sevmem.okuyurak,büyükleri dinleyerek ,sorarak bu evreyi tamamlayabilirim ancak..ama bazı noktalarda bazı konularda kan beynime çıkıyor.soldan soldan geliyorlar.örnek verecek olursam her kafadan bir ses çıkması ya da hiç doğum yapmamış anne olmamış birinin bana gelip şunu şöyle yap, bunu böyle yap bunu yeme ,bunu iç ,şunu kullan sakın saçını kestirme vs vs demesi sinirlerimi bozuyor elbet.birde en büyük sıkıntım kedim..hani türkiye cumhuriyetinde bir tek ben hamile kalıp ve bir tek ben evinde kedi besliyorum yaa..deli olmamak içten değil.bana ve bebeğe çok zararlıymış.kılı ciğerlerime yapışırmış,bebek bronşit ve bir takım hastalık kaparmış mışmışda mışmış..kimin ne dediği umrumda değil..
benim ona nasıl emek verdiğimi en zor günlerimde cebimde kısıtlı param varken bile kendi ihtiyaçlarımı erteleyip onu veterinere götürdüğümü zor şartlar altında neler başardığımı ve onu nasıl sevdiğimi kimse bilemez.
ve bana moral olarak ne kadar iyi geldiğini,evimde huzuru ,süküneti sağladığını..üzüldüğümde ya da ağladığımda koynumda gözyaşlarımı yalayıp sabaha kadar koynumda uyuduğunu kimseler bilemez elbet..
ve onu severken o kadar içten ciğerden sevdim ki!..annemmm diye bastım bağrıma..ve şuna inanıyorum ki benim annelik hormonlarım onu sevmekle salğılandı..belki yanlış ama bana göre öyle..

sabah,öğlen ,akşam ne yersem çıkarıyorum..feci bir durum..boğazım genzim yanıyor.belirli bir vakitten sonra geçer dedi doktorumuz.ama o vakitide geçmemize rağmen kusmalarım hala devam ediyor..ilaç yazacak umarım onunla düzelir..canım annem (kayınvalidem) haberi duyduğundaki sevinci anlatılamaz.o çoktan ismini bile vermiş.eşinin ismi kadir ,eşimin babası..benim aklımda isimler vardı tabi ama daha erken diye netleştirmedim.
telefonda ''ben bunu düşündüm ama genede siz gençler anne baba ne isterse o olsun kızım'' dedi kıyamam ya istiyor ama bizide düşünüyor..oturdum dedim ki kendi kendime ben yaşlansam torun torbaya karışsam ve eşimi kaybetsem eşimin ,sevdiğimin hayat arkadaşımın canımın ismi yaşasın isterim..o yüzde ikiletmiyorum.

bu arada boş durmuyorum tabi..kapı süsü ,yastık,lavanta keseleri vs sv yapacağım bir sürü şey var..ilk adımı attım.kendime taç yaptım:)) ee hadi bana kolay gele:)