şişeleri giydirdim ˘◡˘

iki şişe bira şişeşi. yeni çıkmış sanırsam bizimkiler denemek için almışlardı.rengi  yeşil boyamak istediğm lakin bendeki boya 12 ml dı ve yarıdaydı.seramik hamurlarını boyamıştım.boya az olunca tutmadı haliyle ama ehh biraz kapandı işte.dışından boyayınca fırça izi kalıyor.ne desem beğenirsen de görmüştüm.boyayı şişenin içine akıtıp çalkala ters çevir.bendeki boya çok olsaydı güzel oacaktı. şişeleri giydirdim damatlar hazır.gelinler bir sonraki post olsun şişe yok çünkü:)) ama gelinsiz bırakmak olmaz ki..sevgi ile kalın..

Antalya blog yazarları sonbahar pikniği

cumartesi Antalya'lı blog yazarları pikniği vardı.hava biraz rüzgarlı olduğundan oğluşumu götürmemeye karar verdim.manevi anneannesine bıraktım.ekran başından İstanbul,Ankara ve Bursalı bloggerlerin buluşmalarını yayınladıkları resimlere öylee hayranlıkla bakardım.resimler kıskandıran tarzlardan olurdu hep:).bunca zamandır blog yazıyorum lakin Antalya'lı bloggere rastlamamıştım.hatta bir post hazırlamıştım antalya'lı bloggerleri arıyorum diye ama taslaklarda kalmış öylece..daha önceki piknik zamanı benim doğum zamanımla çakıştığı için gidememiştim. demlenmi yaşam öyküleri  takipteydim güzel ve sıcacık insanlarla tanıştım.çoğu yemek blogu olduğu için yaptıkları lezzet ve sunum olarak zaten harikaydı.hele   tuba arkadaşımızın yaptıkları görüntü ayrı bir güzel lezzeti mi ben söylemeyim resimler anlatsın nasıl kendimizden geçtiğimizi.

ortam güzel di ama bir yandanda aklım oğlumdaydı.ağladımı? duruyormu? çok şükür ağlayıp anneannesine iş kesmemiş kahka atmışlar ,alkış yapmışlar oyun oynamışlar.halinden gayet mennundu gittiğimde. güneş nereye biz oraya bol bol güneş topladık.güçlü kadınlardık biz bir masa taşımak güneşe gitmek zor olmadı ama halimiz komikti:)
 blogu olmayan face takipçilerimizden çağla hanımın yaptığı patlıcanlı börek genelde izmir'liler yapar.  nasıl özlemişim ben yapmayı bilmiyorum.gelip gidip atıştırdım.tekrardan ellerine sağlık..
son dakikada çok minik bi misafirimiz vardı.birden herkesin ilgi odağı oldu.benimse içimde bir yerlerde cızz eden bir duygu..hani utanmasam ağlayacağım. öyle kötü oluyorum ki ben aklım minikte kaldı ama ben gittikten sonra annesine teslim etmişler çok şükür daha süt kuzusu çünkü tek başına hayatına devam etmesi oldukça zor.. resim çekilirken saç düzeltme ,gözlük takma,gözlük çıkarma göbek içeri fasıllarında çok güldük:)tanıştığıma memnun ve mesut ayrıldım piknikten.

                                              

ihtiyacı olan arkadaş(a) vermek istiyorum!...

Bir yorumla başlayan güzel ve kalıcı dostluklar..bu dostlukların getirdikleri.blogum benim en yakın sırdaşım,arkadaşım,dert ortağım.kendimi kötü hissetiğimde buraya sığınıyorum ben çünkü.
zaman zaman insanların bazı dönüm noktaları olur.inişler ,çıkışlar.hayat her zaman günlük gülüstanlık olmuyor malesef ki!..sen her ne kadar yaşama azmi,yaşama sevinciyle dolu olsanda birileri gelip senin bütün enerjini sömürmeyi başarıyor.sen ne kadar iyi niyet taşırsan ve ne kadar dürüst olursan hayat sana başka bir şekilde cevap veriyor. hayat bize çoğu yerde ağzımızın payını verdi.bu kadar iyi niyetli ve salak olmayın dedi...öyle öyle ya biz çok salaktık ya da karşımızdakiler çokk ama çook akıllı..enayi yerine konup salak gibi ağlayıp üzülüp sonunda ağlayan biz olduk. sıkıntılı ve hüzünlü anlarımda en büyük yardımcımdır benim sevgili blogum..yazımı okuyan bloggerden tanışıp arkadaşlığımızı devam ettirdiklerim hemen telefona sarılır.zaten biz çoktan blogger aracılığıyla tanıştığımızı unuttuk.biz can olduk candan öte olduk. Bizde canın canı canımızdır..onun tanıyıp da benim evime misafir olarak gelen ve benide tanıştıran şahsiyet sen çok iyi ol hep iyi ol.işte teeee Ankara'lardan gelmiş blogger nalan teyzesi oğluşumu görmeye...


 gecenin ilerleyen vakti biraz dağınık,biraz karışık bir post olacak bu..hamileyken yaşadığım sıkıntılar ve stres beni çok gerip çok üzmüştü..ne olacak ,nasıl yapacağım,ne alacağım ah ,vah!..her doğan bebek nasibiyle gelirmiş diyorlardı..evet nasibiyle geldi benim oğluşumda ne  yapacağım ,ne edeceğim derken evimiz doldu taştı.lakin yaşadığım ve tecrübe ettiğim  üzüntüm işime işledi.
Antalya'da fazla çevrem olmadığından düşünüp duruyordum.kardeşim giysin'e mail attım ama dönen olmadı..

resimde eklediklerimi ihtiyacı olan birine vermek istiyorum.kıyafetlerimiz oldukça temiz hiç lekesi yok ya bir ya iki kez giydi.ve daha zıbın takımları,tulumlar var ama hepsini resimleyemedim.gerçekten ihityacı olan arkadaşım,arkadaşlarım.bana fundaa.karaduman@gmailden ulaşırlarsa kendilerine ulaştıracağım.sevgiler

DİP NOT:kıyafetlerimiz ihtiyacı olan yeni doğan bir bebişe gitti.

kedigiller!..

Ne kadar güzell bakmalara doyamadım.o gözler ,o duruşlar..
                  güzelleri ve devamı shirley deaville
                            vee anne mortimer de..

keçeyi eline alan tasarımcıyım diye çıkmış meydana!..

 uzun zamandır keçe ile uğraşıyorum.keçeyle ilk tanışmamdan bu yana tabiki eş,dost bloggerlerden ilham alarak bir nevi kopya çekerek yaptım.yaptıklarım da arkadaşlarıma hediye olarak gitti. bu yaptıklarım da öyle güzel kuzuların odalarını süsledi.satış yapayım ,satayım aklımın ucundan bile geçmedi. nette turlarken neredeyse hemen hemen herkesin keçe işleri var.ve bir çoğu gerçekten şapka çıkartılacak derecede güzel ve harika çalışmalar.takdir ediyorum ve bol kazançları olsun diyorum.

lakin her keçeyi eline alan da ben tasarımcıyım diye çıkmış meydana. falanca tasarım,filanca tasarım ama gel gör ki!.. tasarladığı hiç bir şey yok.Ayşe'den,fatma'dan kopyaladığı resimlerin üzerine birde utanmadan sipariş alınır yazmış.bloglarda rastlamadım da facede çok var böyle..başka bir tasarımcı!.. tasarım demeye bin şahit ister yamuk, yılık dikişler hani baktığınızda bir çocuğun elinden çıkmışcasına duran ürünler bu ürünlerede dehşet fiyatlar:) tarayıcı geçmişimi silmişim silmeseydim linkleri atacaktım.herkesin rızkı ayrıdır.lakin gerçekten çarpık ,çurpuk işlerle ürün satışı yapanlar!..bırakında bu işleri gerçekten hakkını verenler yapsın..

bu minik sokaklara gitmesin'..

bekarken evimiz müstakil olduğundan her türlü hayvanımız vardı bahçemizde.lakin bakımlarıyla rahmetli annem ilgilenirdi.ben sadece severdim çocukluk dönemlerimdi.elimi uzatıp köpegin başını okşamak,yem vermek ya da kedimize su vermeyi ben sevgi sanmışım yıllarca taki bir canı evime alıp bakıncaya kadar.işte o zaman sevginin ne demek olduğunu anladım.çok üzülüyorum hangi birini nerden ve nasıl kurtaracağız? sokaktaki mama ve su kaplarını bile tekmeliyorlar.benim kızımın yavruları ile verdiğim amansız mücadele ama şu an yazacak gücüm yok.bakmayın buralarda yazıp çizdiğime avutmaya çalışıyorum kendimi. iyi hissettiğim de yazacağım.ciğerim delindi sanki,nefesim kesildi. onların da yaşamaya hakkı var tek gayeleri karınlarını doyurmak biraz okşanmak.. bu minik sokaklara gitmesin.. yıldızlı makyaj'ın iletisidir 
arkadaşımız zor durumda..lütfen en azından paylaşarak bu miniğe yardımcı oluruz.