GAMZELİ ANNE'YE HİTABEN:))

en kötü anlarda sizi rahatsız eden onca şeye ragmen bir dost şevketi ilgisi ararda solugu onun yanında alırsınız eger uzaksa telefona sarılırsınız .hiç çekinmeden hiç yüksünmeden olan biteni anlatır onun yorumunu seni teselli etmesini beklersiniz.acınızı sarıp sarmalayan odur .hep iyi günlerinizde yanınızda degildir kötü günlerde davetsiz gelir bir zırh bir duvar güçlü hissedersiniz ozaman kendinizi ..ama herkes dost sıfatına erişemiyor ne yazıkki?
 sevgili dostlar liseyi birlikte okuduğumuz annesini anne babasını baba bildiğim onlarında beni evlatlarından ayırt etmedikleri can dostum kötü günlerde davetsiz gelen birbirimizin yardımına akrabalardan önce koştuğumuz can arkadaşım dostum aysun'daydım yani sokaklarında cirit attıgım çocukluk ve gençliğimin geçtigi buca/evka1 deydim..aşkoşumm ''siz özlemişsinizdir birbirinizi konuşcak çok şeyiniz vardır'' deyip kalmama izin verdi.aysunun eşi yattıktan sonra eski günlerde olduğu gibi çay kahve siğara eşliğinde sohbet eski günleri yad ettik.güldük tam uykuya dalacagım aysunun aklına birşey geliyor başlıyor anlatmaya o susuyor ben böyle sabahın 7:30ettik..malum evkadayım gamzeli anne'  ye çoook yakınım ama açık adres yok ki elimde gidip mevlanada kapı kapı kezban arayamam dimi:)) kezbancım msn dede yoksun yaa vala duy sesimiii her gittiğim yerde net yok...

ATASÖZLERİNİN ÖNEMİ VE DOGRULUGU

Ben bekarken İzmir de.Abimin çocuklarına baktıgım için gönüllü sınıf annesiydim ,avon temsilcisiydim.okuma bayramları.23nisan çalışmaları,çocukların eksikleri koşuşturma içinde geçerdi günlerim akşama yattıgım yeri begenirdim.toplantılar ,gösteriler,seminerler,bahar günü yapılan kır gezileri,piknikler...
eskiden atassözlerine bir anlam veremezdim  ''ev alma komşu al.''bu ne yaa param varsa niyee komşu alayım onu alıp napıcam :) şimdi param olursa vallahi evden önce komşuu alıcamm.bu apartmanda selam bile vermiyorlarr.2 tane zuzum var onlarda çalıştıgı için göremiyorum:(
çalışmıyorum ,iş güç yok ,çoluk çocukta olmayınca :(( boşş insanın fazla zamanı oluyor zaman geçmek bilmiyor adeta.


5 çayı içecek komşum bile yok :(( bende 5 kahvesi yaptım kendime (amaç fincanlarımı teşhir etmek) :))
blogları geziyordum aman yarabbim yemekler ,tarifler tatlı krizine girdim benn eee adress dogru mutfak

canım kuzum batuhanım okuma bayramımız. kimselere vermedigim çıkarmadıgım kıymetli fincanlarım:)) ve tatlı krizini bastırmak için revanii..

BENDEKİ YALNIZLIK YANKISI:(

yagmur yagmakta ve ben içimdeki yalnızlıgın çıglıklarını dinlemekteyim..
kalabalık bir ortamdan atmosferden sıglıga ıszızlıga...
1.5yıldır antalyadayım bu apartmanda ne kimseleri tanıyorum nede selam verecek birileri yok...
ben her defasında karşılaştıgımda iyi akşamlar ve günaydın demeyi esirgemiyorum..
bir selamı esirgicek hale gelmişiz ne acı...
bu blogu neden açmak istedim konusu ne olcak ??
hayatın dayattıgı zorlukların üstesinden gelmek ormanda kendimi bulma telaşı ..içimdeki enerji kendimi keşfetmenin verdigi haz...
geriye dönüp baktıgımda hep başkalarının sorunlarını dert edinmiş ve bu sırada kendi yaşantımı arka plana itmişim...
yalnızlıgın getirdigi iç sıkıntısıyla konuşacak kahve içicek birileri yokken yazma istedi duymak...
yazmak içimden geldigi gibi ...
taa içimde gördügüm buldugum özgürlükle beraber bir yola çıkma istegi...
hayata tutunmak korkularla yüzleşmek ve kendimi yeniden keşfetrmek...
tek bir hayatım oldugunu unutmadan hayatıma yön verecek kişininde ben oldugunu biliyorum..
sevinçleri ,bildik bilmedik herşeyi paylaşmak ögrenmek ...