kimlerin arkasından el sallamadım,kimlerin arkasından ağıtlar yakmadım,kimlerin hayatıma girip ona alıştıktan sonra hiç istemediğim halde çıkıp gidişine isyan bayrağı çekmedim ki!..saydığımda oldu benim ,sövdüğümde
arabesk yanım her daim ,her koşulda ön plandaydı benim..
''ben ki asi boyun eğmez,
ben ki çılgın söz dinlemez
senin için hemde kaç kez
yaşlar döktüm inanmadın''.
ey şimdi o kıyı şehirde kalanlar
duyun.anlayın,haykırın çığlık,çığlık
böyle bir anı bir daha yaşanmaz artık..
şu balık için bile ne ağlamıştım ben...kendimi tıpkı onun gibi hissediyorum..sudan çıkmış ve nefessiz kalmış.
bazı gidenler yerleri asla dolmayacak yerler bırakıp giderken!... bazı gidenlerde bir alevin ortasında bırakıp deprem yaratıp ,yıkılan duvarların altında kalan beni hiç bir zaman göremeden bilemeden gittiler..
onlar çekip gidiyor ama depremin yarattığı artıçlar bende devam ediyor...yıkılan duvarların altından kalmak, dağılan bedeni yerden toplayıp onları bir araya getirmek zaman alıyor zaman...
vücudunda iz kalmıyor yara izi yok belki ama ruhun aldığı yara hiç bir zaman kapanmıyor..ve her gün bir yenisi ekleniyor bu yaralara...
bugünde arabesk günümdeyim sanırım:)) orhan baba batsın bu dünya ,müslüm baba unutamadım,ferdi baba bu şehrin geceleri,cengiz baba ağladım bugün..