bugün ne giysem!..giyecek hiç bir şeyim yok:)))

bizim pınar eskiden sessiz ,kendi halinde bir kızdı.üniversiteyi kazandı ve ünili oldu.bir açıldı kabak çiçeği gibi derler ya o misal:)) kokoş bir şey oldu çıktı ortaya evdeki kıyafetleri dolabına sığmayınca annesinin dolabının bir gözünü aldı.
van depremi için kıyafet seçerken abartmıyorum 38 tane kot saydık.
elbiseleri,badi ,ayakkabı ve çantaları saymıyorum.buna rağmen bir yere gidecek olduğumuzda ''bugün ne giysem giyecek hiç bir şeyim yok'' der:)) bizde gülem'le birbirimize bakıp bununda giyecek birşeyi yoksa biz ölek :)) deriz..
ama nurgül annemi (pınarın annesi) tanıdıkça onun kokoşluğunun kimden geldiğini anlıyorum.nurgül annem evde salaş saç baş dağınık  bir yere gidiyoruz çay içmeye ,okey oynamaya,pikniğe vb dendiğinde içeri gider.içerden sanki bir sihirli değnek değmiş gibi o salaş hatun gitmiş 18' lik çıtır gelmiş..vala biz gençleri arka cebinden çıkarır.eee işte atasözünün en güzel örneklerinden biri anasına bak kızını al..

pınar'a kapı süsü yapmamıştım..bir hayli söylenip durdu aman dilinden kurtulayım dedim yaptım bir tane tabi onu anlatan kokoş bir şey oldu bu biz çok sevdik:)))

herkese güzel hatfalar..

HER KADIN BİR KAHRAMANDIR..

bagımsız ,zeki ve ileri görüşlü yetişkin kadınlar olabiliriz.ama bu hayatımız boyunca bir sürü hata yapmamıza engel degil.üzerimize oturmayan kıyafetlere verdigimiz paralardan yanlış erkeklerle geçirdigimiz yıllara,her seferinde niyetlendigimiz diyetlerden bir türlü başlayamadıgımız sporlara kadar kendi listemizi çöpe attıgımız zamanlarda olmuştur.
   
  peki başka?hayır'lardan fazla tükettigimiz evet'leri ,uykusuz geçirdigimiz geceleri,bir türlü bırakamadıgımız sigarayıve çocuklarımıza ya da anne-babamıza karşı takındıgımız sabırsızlıkları da es geçmeyelim.yinede bunların hayatımızın en büyük ve en kötü hataları oldugunu söyleyemem.çünkü hiçbiri kendi güçlerimizin farkında olamamamaktan daha beter dedil.benligimizin degerini bilmeden yaşamak,yeteneklerimizi ve benzersizligimizi göz ardı etmek,şüphesiz kendimize yaptıgımız en büyük haksızlık...

  aslında dogdugumuz andan itibaren hepimiz birer kahramanlarız:yetiştiriliş tarzlarımız,alışkanlıklarımız ve dış dünya sahip oldugumuz yeteneklerimizi ve potansiyellerimizi ortaya koymamızı engelliyor.gelin onları yeniden gün yüzüne çıkaralım.her ne olursa olsun aynanın karşısında gördügümüz 'biz'le yüzleşmeyi bilelim.
                                                                                                                               nilüfer pazvantoglu