BENDEKİ YALNIZLIK YANKISI:(

yagmur yagmakta ve ben içimdeki yalnızlıgın çıglıklarını dinlemekteyim..
kalabalık bir ortamdan atmosferden sıglıga ıszızlıga...
1.5yıldır antalyadayım bu apartmanda ne kimseleri tanıyorum nede selam verecek birileri yok...
ben her defasında karşılaştıgımda iyi akşamlar ve günaydın demeyi esirgemiyorum..
bir selamı esirgicek hale gelmişiz ne acı...
bu blogu neden açmak istedim konusu ne olcak ??
hayatın dayattıgı zorlukların üstesinden gelmek ormanda kendimi bulma telaşı ..içimdeki enerji kendimi keşfetmenin verdigi haz...
geriye dönüp baktıgımda hep başkalarının sorunlarını dert edinmiş ve bu sırada kendi yaşantımı arka plana itmişim...
yalnızlıgın getirdigi iç sıkıntısıyla konuşacak kahve içicek birileri yokken yazma istedi duymak...
yazmak içimden geldigi gibi ...
taa içimde gördügüm buldugum özgürlükle beraber bir yola çıkma istegi...
hayata tutunmak korkularla yüzleşmek ve kendimi yeniden keşfetrmek...
tek bir hayatım oldugunu unutmadan hayatıma yön verecek kişininde ben oldugunu biliyorum..
sevinçleri ,bildik bilmedik herşeyi paylaşmak ögrenmek ...