küs olsanız da çocuklarınızı görüştürün

Yarı karadenizli sayılırım yarı diyorum çünkü, baba ve koca kütüğünü sayarsak yarı olmuş sayılıyorum değil mi? çok küçük yaşlarda gitmiştim karadeniz'e Anneannemin vefatında ve ondan sonra bir miras olayı için ortaokuldayken gitmiştim.Hayal ,meyal hatırlıyorum konuşulan şiveyi,yenen balıkları,mıhlamayı gel gelelim ben ne balık tutkunuyum ne de yöresel yemekleri yapmayı bilirim mısır unu çorbasını bile bilmem..

Bu yaşımdayım ve ilk kez lazböreği ile tanıştım bir karadenizli olarak bu durumdan utanmadım elbet aile bağları ,küslükler incir çekirdeğini doldurmayacak sebeplerden küslükler çocukların birbirini tanımaması sokakta görsem tanımam bilmem mesela dayımın kızının oğlunu veya kızını vb..
Acınası ve traji komik bir durum ama,malesef ki öyle allahtan facebook varda akrabalarımızı tanıyor öğreniyoruz:)) aa bu falancının oğlu aa buda teyzemin büyük kızı ,buda onun küçük kızı aay kocaman genç kız olmuş gibi...
İşin en kötü tarafıda baba tarafınıda bilmiyoru(Z) bir amcamızı gördük tanıdık allaha şükür mesela benim bir halam varmış 80 yaşındaymış ve ölmeden dünya gözüyle kardeşinin çocularını görmek istiyormuş!..
Telefonlarım susmak bilmedi bi ara baba tarafından akrabalar aramaya hal,hatır sormaya başladı hadi hayırlısı dedim içimden var bunda bir hin oğlu hin ama, çıkar kokusu yakında dedim yenge ısrarla arıyor ''gel halanın bir ayağı çukurda sizi görmek istiyor'' deyince benim sigortalar attı haliyle arkadaş 80 yıl önce nerdeymiş? ben hala nedir,hala sevgisi nedir bilmemişim hala ismini söylememiş dudaklarım babam öldüğünde nerdeymiş? madem kardeşini bu kadar seviyor çocuklarınıda görmek istiyor neden gelmemiş babam gözleri yolarda beklerken..

Telefonda verdiğim cevap '' hala biraz beklesin daha erken ya tanışmak için benim oğlum büyüsün, ayaklansın bi konuşsun bi 5-10 yıl sonra görüşelim'' oldu.Tepem atınca neşeli ,şenşakrak,güleç kimliğimden çıkıp bambaşka bir kimliğe bürünüyorum bazen ben bile dehşete düşüyorum..

Bende halayım ,teyzeyim yiğenlerimi çokk seviyorum özellikle abimin çocuklarını çünkü; ben bakıp büyüttüm biri 9 aylık ,biri 2.5 yaşındaydı.İzmir'e gittiğimde çocukların hafızasına hayran kalmıştım benim hatırlamadığım,unuttuğum öyle çok şeyi hatırlıyorlar ki!..ramazana denk gelmişti orada olmam sahuru yapıyor öyle yatıyorduk sahura kadar sohbet ,muhabbet.. Ben evlendiğimden beri abimle görüşmüyordum küsmüştüm haklı sebeplerim vardı yazmıştım daha önce burada
ağladığım ,sabahladığım gecelerin dili olsada konuşsa dört duvar dile gelse:(( çocuklar sürekli mesaj atıyor ''hala seni çok özledik bizim suçumuz ne ya annem babam sana göndermiyor sen gelmiyorsun yeter artık bitsin bu küslük'' diye yalvarıyorlardı.Benimde burnumun direği artık sızlamayı geçmiş kırılmıştı en son çocuklar gizli saklı görünmesinler diye arka sokaktan dolanıp yanıma gelmişlerdi 10-15 dk gördük öpüp koklamıştı.Sonrası hüzün ,acı salya sümük arkalarından bakışım..

 Adım atasım abimi göresim de yoktu nasıl olacaktı ablama gider çocukları çağırır orada görürüm dedim.Büyük oğlan Raşitcan'ım benim geldiğimin ertesi günü ablama gitmiş arayıp hala biz geldik hadi gel deyince taksiye atladığım gibi Yeşilyurt'tan, Kadifekale'de aldım soluğu birde ne göreyim anne ve babasınıda tutmuş kolundan getirmiş.Ramazan ardı bayram birde çocukların hatırı boynum kıldan ince barıştım geçmişe bir sünger çekerek....Çocukların büyüdüklerini göremeden onca yıl hasret ,onca yıl özlemle... şimdi kocaman olmuşlar delikanlı olmuşlar ama,beni sevmekten vazgeçmemişler ,unutmamışlar

Sizler küsseniz de ,darılsanız da ne olur bırakın çocuklar görüşsün kuzenleriyle hala,teyze vb onları bu küslüğe alet etmeyin...