5 minik yavruyla döktüğüm gözyaşı istanbula köprü olur misalinden:((

19 nisan cuma sela vakti oğluşumla buluştuk.bu tarifi zor olan bir duygu. onu ilk kollarımın arasına verdiklerinde ağladığımı anımsıyorum sonrası kesik kesik..şimdilik bir sıkıntımız yok çok şükür uykusuz geceler dışında..
beni üzen zorlayan olayların zincirindeyim!...

anneanne olduğumu yazmıştım 5 minik yavru..
 annem kayınvalidem geldi.annenin astımı ve alerjisi olduğundan kızımı ve yavrularını aşşağı indirmek zorunda kaldım.su saatlerinin olduğu küçük bir alan.gece ,gündüz her daim iniyorum.temizliyorum ,yavruları seviyorum anne çok hırçınlaştı sokaktaki kedilerle kavga ediyor ve beni her gördüğünde yalvaran bir ses tonuyla bacaklarımda gezinip benimle yukarı çıkıyor.nasıl içim sızlıyor anlatamam:(((

ev sahibim  olacak şerefsiz şerefsiz diyeceğim kimse kusura bakmasın bize evi bulan eşimin teyzesine bizi şikayet etmiş.kedileri aşağı bırakmışız hiçç bakmıyormuşuz kediler sıçıyormuş adam temizliyormuş.asansörde sigara içiyormuşuz. balkondan sigara izmaritlerini atıyormuşuz adam topluyormuş .
kan beynime çıktı.1 kattayım ve asansörü kullanmıyorum bile  6-7 merdiven var zaten..ve kedilerin temizliğini de ben yapıyorum..

hastaneden çıktığım gün bile onca acım ve ağrım olmasına rağmen inleye topallaya inip baktım su ve yemlerini verdim o haldeyken bile..
çaresiz zamanlar ve anlar yaşadım lakin hiç bu kadar çaresiz kaldığımı hatırlamıyorum.nasıl üzüldüğümü içimin nasıl ezildiğini bir ben birde allah biliyor.ne ağladımm:((( ne yapacağımı hiç bilmiyorum anne 40 mız çıkana kadar burda..ne yapacağım,nasıl yapacağım..ve en kötüsü anne artık yavrularla ilgilenmiyor:((
benimle yukarı gelme sevdasında sürekli kapıya gelip bağırıyor:((

bugünde sabahın 8'de telefon çaldı arayan ev sahibi kedi onların kapısının önüne sıçmış artık ne dedi eşime bilmiyorum ama rengi beti benzi atmıştı.yine bir ağlama krizine girdim.ben susmak istiyorum ağlamak istemiyorum ama susturamıyorum ki kendimi dışarı çıktım.daha önce bahsetmiştim karşı apt hem kendi kedisi olup sokataki kedi ve köpeklei besleyen Arife abla ''funda neden elin gözün şiş neden ağlıyorsun''deyince hepten koyuverdim kendimi.
Arife abla nasıl sinirlendi nasıl celallendi.''al gel hepsini bizim buraya koy ben bakarım onlara zaten büyümüşler birşey olmaz üzülme ,ağlama sütün çekilir hayvan sevgisi olmayan insandan insanlık bekleme''
iyiki mahallemde Arife abla var.
alıp oraya yerleştirdik.ama bizim apartmana giren çıkan olunca geliyor ve kapıda bağırıyor:(((
mutfak camından bakınca görüyorum.onlar orada ama içim hiç rahat değil..