ne diyordu şems; olduğu ''kadar'' olmadığı ''kader''..

klavyenin başında belki yarım saatten fazla elim mausta öylece bekliyorum.ne kadar sinir bozucu olduğunu tahmin bile edemezsiniz.anlatmak istediğiniz o kadar şey varken susmak..söyleyecek sözüm kalmadı..gülüyorum bir kahkaha patlatıyorum bu kahkaha biraz sonra gelecek olan sağanak ve fırtınanın habercisi oysa..sessizlik öncesi fırtınası..kendime telkinler vermeye çalışıyorum yalnız değilim yanımda beni gerçekten seven ''sana bir şey olmasın''diyen bir eşim ve benim için ağlayan bir çift göz üstelik bu gözün benimle hiç bir kan bağı yok? akrabam değil,nasıl olur da bir insan bir insanı bu kadar sever ?nasıl bu kadar içinden ,canından bir parçaymışcasına benimser.kardeşler arasında bile bu bağ yok??  yalnız değilim ama benim bana ihtiyacım var çünkü!..beni benden başkası adam edemez ,iyileştiremez sadece iyileşme sürecimi hızlandırırlar..

telefondaki sesimden bile ne olduğunu sezinleyen içi rahat etmeyip eve gelen çiçek annem (gülem zuzumun annesi)
 cebinde parası olmadığı halde tüm parasını da bana harcayan annem...sizin hakkınızı nasıl öderim ben..

çok yorgunum bu yorgunluğum hiç birine benzemiyor..gözlerimin altı üstü şişmiş kan çanağı açmakta zorluk çekiyorum..ayaktayım etrafımdaki insanları üzmemek için farklı bir kişilik sergiliyorum.iyi gibi görünüp gülümsüyorum.ama o kadar yorgunum ki'.. aslında ne kimin ne dediğini duyabiliyorum ne anlayabiliyorum evet  hayırlarla anlamış gibi yapıyorum.beynim bomboş başım dönüyor ,kulaklarım duyduğum sözle çınlamakta.
bebeğin yaşamsal faaliyeti durmuş bebeğin ölmüş......
öylesine bomboşum ki!..ben kimim ,bu dünya neden var ismimi telaffuz ediyorum defalarca funda ,funda ne kadar anlamsız ve saçma geliyor ismim bile bana..

aşkıma içten ve candan gülümsüyorum ,gülem'e gülümsüyorum ,öpücük atıyorum..operasyona gidiyorum.operasyonda çektiğim acı... orda bırakıyorum artık kendimi .çok canım acıyor öyle böyle değil.
odadan çıktığımda beni böyle görsünler istemiyorum:( ama gizleyemiyorum çok acı çektiğim ve çok üzüldüğüm  yüzümden okunmuş.nasıl salmışsam ,nasıl bırakmışsam kendimi yüzümdeki acı ve keder çok içine oturmuş aşkımın ''çok canı yanmış ,çok üzülmüş''diye tekrarlamış bir kaç kez:((( yanımda o kadar güçlü duruyor ki!..asla açık vermiyor.


biraz uzaklaşmak ,kendime gelmek toparlamak için İZMİR'e gideceğim..sevdiklerimi görmek iyi gelecektir.toparlanma sürecim ne kadar sürer hiç bilmiyorum?? telefonlara çıkacak ,konuşacak gücüm yok..
dualarınız benimle olsun olur mu...