aslında çok uykum var ama aklıma gelmişken anlatmak istiyorum eskilere daldım bugün.. ama çok güldüm..izmir'deki evimiz müstakil bizim ön ve arka bahçesi var kocaman bahçesinden taze çıtır çıtır sebzeleri yediğimiz meyvalarını bahçe duvarlarına dadanıp çalan çocuklardan kovaladığımız her sabah taze yumurta aldığımız tavuklarımız horozlarımız ,köpeğimiz,kedimiz,koyunlarımız kazlarımız baya geniş bir aileydik :)) hayvanların içinde büyüdüm ben rahmetli babam bahçeyle ilğilenirdi ne zaman ki babam rahmetli oldu bahçeden eser kalmadı.ve bütün ağaçlar zeytininden,şeftalisine vermemeye başladı:(( annem kuzu alır biberonla besler çayırda otlatır kurbana büyütürdü onları.misafir geldiğinde hemen bir tavuk ya da horoz kesilir düdüklüye atılırdı.yaramazlık yaptığımda ''seni keser düdüklüye atarım'' derdi annem aman ne ağlardım beni kesecek pişirecek diye:)) ama ozamanlar tabi bilmiyorum ölmek ,ölmüş yok kavramlarını çünkü her horoz ya da tavuk kesildiğinde ertesi sabah bahçede dolu tavuk gördüğümden bize yeniden et vermek için iyileştiklerini sanırdım..benide yiyecekler ama ben iyileşip tekrar et vereceğim sanırdım:))) ama korkardım canm acırmıydı?? çok ağlarmıyım diye hey allam:)) ne zaman ki en son köpeğim öldü daha doğrusu yok oldu ölüsünü bize göstermedi o gün bugündür hayvan beslemiyorum..çok kayıp vermiştim ben hayvan konusunda hangisini çok sevsem bağlansam ya kör olası belediye zehirliyor ya da ölüyorlardı:((
besleyenler bilirler ne kadar sadık ne kadar dost olduklarını ne kadar vefalı olduklarını..onca kalabalığın içinde seni tanıdıklarını okuldan çıkardım bir yığın öğrenci koşa koşa gelir onca kalabalığın içinde üzerime atlar öper koklardı resmen..
şimdi evimde beslemiyorum ama sokakta bir sürü sevdalılarım var ne gariptir ne tuhaftır ki!.. her yerde buluyoruz birbirimizi..şimdi bir kedim var adını pıtır koydum ve hamilee işyerimin orda esnafıda hayvansever yaptım ben besleyince baktım sağdan soldan yardım gelmeye başladı :)) utanmasam mendili alıp halay çekeceğim tey tey teyy:)))
neyse efenim bunlar yeni canlar yeni arkadaşlarım tanıştırayım pıtır ve bu dünya güzeli..
ne güzeller!!
YanıtlaSilbirde düdüklü hikayesine çok güldüm.. eskiden kuzenlerimin bir macerasını hatırladım;
YanıtlaSilablaları minik oğlana şaka yaptılar seni pişireceğiz yiycez diye şöyleki komedi ama zombili bir filmden etkilendiler sanırım :) sonra ocakta kaynayan düdüklüyü görünce ve iki kolundan tutan iki ablasının varlığı karşısında çığlığı basıp bütün evi ayağa kaldırdı küçük oğlan :)
çok güzel bir çocukluk geçirmişsin gerçekten
YanıtlaSilbenim favorim kedilerdir çok severim bütün hayvanları ama kedileri daha bir başka ..
nilgüncüm sorma her aklıma geldiğinde gülüyorum yaa :)) oğlancık nasıl korkmuştur
YanıtlaSilnecla eski zamanlar güzeldi şimdi eser yok
biz geçen ay haski aldık.şunun aynısı ama bebeği.biliyormusun geri verdik çünkü iki küçük çocuk ve köpek olmadı.bizde artık sokakta seviyoruz.evde bakmak çok zor.kakası ,çişi bir de kokuyorlar.
YanıtlaSilyine de çok seviyorum ve şimdi bu köpeği görünce ağlayasım geldi.çoook güzeller....
Canım ne güzel anlatmışsın...Keyifle okudum yazını.Benimde küçüklüğüm hayvanların içinde geçti.Atından alda tavuğuna kadar.Hüseyin babanın bir çiftliği vardı:)))yani.Bebim babamda senin baban gibi her gelene bir tavuk keserdi.Şu düdüklü tenceresine çok güldüm ama ne korkmuşsundur kimbilir.Yeni can dostlarına bayıldım.Çok şekerler.İkiside çok asil maşallah...
YanıtlaSilSevgiler:)