BÖYLEMİ OLMALI!..YAZIK YAZIK ÇOOK YAZIK

bugün babalar günü!... ben anneler ve babalar gününün tarihlerini unuttum babamı lise 1 dönemlerinde kaybettim.ama yokluğunu fazla histtetmedim anlayamadım çocuk yaşlarda annem sarıp sarmalamış hissetttirmemişti. ne zaman ki annemi kaybettim dünyamın rotası degişti..
gerçek yüzler göründü maskeler düştü..
etrafıma bakıyorum ,dinliyorum çogu zamanda şahit oluyorum gördüklerim dinlediklerim beni dehşete düşürüyor.
kimse kimsenin halini hatırını sormuyor bir selamı esirgeyecek hale gelmişiz..
eskiye ait izler arıyorum bulamıyorum buda üzüyor beni...
insanları anlamaya çalışıyorum hayat kavgasında ekmek derdinin peşinde
 ama arada yitip giden sevgi. sevgi yok olmakta kalpler katılaşmış merhamet yok..
 gençlige bakıyorum aşklar o kadar ucuzlamış ki!..hep çıkar döngüsü içersinde...
evladın ana'ya baba'ya bırakın sevgiyi saygısı bile yok.
kardeşin kardeşe ettigi zulmü düşman yapmaz misali..
3 kardeşiz biz bir ablam birde abim her ne kadar abi denirse..
bizim bizden başka kimimiz var? sarıp sarmalayacak destek olacak..
tamam biliyorum allah kardeşi kardeş yaratmış ama rızkını kesesini ayrı yaratmış!..
biz maddi destek istemiyoruz ki!.. bir telefon açmak nasılsın bir sıkıntı bir problem varmı bacım bir ihtiyacın varmı demek bu kadar mı zor bu kadar mı?
gurbetlik zor insan o telefonu bile bekliyor inanın.
.ben abime o kadar fedakarlık yapmama rağmen onun yaptıkları yaktı canımı içimi acıttı.
karısı terk edip gitti.biri 9 aylık biri 3 yaşında 2 çocuğa ben baktım 4 yıl.anne olmadan alt bezlemeyi öğrendim.hastalandılar başlarında sabahladım.hastane köşelerinde uyukladım.okul hayatımı askıya aldım.evlilik hayellerimi erteledim.çocuklar rezil rüsva olmasın diye.annem kalp hastasıydı benim.bu duruma çok üzülmüş iyice elden ayaktan düşmüştü.annem hastanede kucağımda çocuklar hastane köşelerinde ne rezillikler çektim.çocukları kimseye bırakamadım.şimdi ise çocukların sesini bile duyamıyorum:(( onlar beni ben onları çok özlüyorum.
cam kırıkları doldu her seferinde düşündükçe hatırladıkça dahada çok acıtıyor içimi..
avazım çıktıgı kadar bağırsam çıglık atsam cam kırıkları terk edermi beni!..
belediyede çalışıp yüksek maaş alıpda 4 senedir annemin mezarını yaptırmadı..ablamın maddi durumumun hiçde iyi olmadıgını bildigi halde kurbanda dana kesipte bir parça et götürmedi bu allahtan revamı !.. rabbim kabul edermi senin kurbanını??
anne mirası olan evde oturup hemde kiradan hak almak karı gibi milleti birbirine düşürmek izmirde oldugumu ögrendiginde korkudan bu kız terör estirecek evi başıma yıkar hesap sorar korkusuyla  söke ye kaçtıgın bu erkeklige yakış tı mı!.. sana yakıştımı!..
yazık yazık çok yazık !...insan hayattayken kıymet bilmeli acısına sevincine dokunabilmeli..bu dünyada hiç birimiz baki degiliz.yarın sana birşey oldugunda başın dara düştügünde hiç aklına gelmiyormu bu bizim deli kız ortalıgı yıkar.
bana birşey oldugunda ah vah tüh ya da kardeşim seni seviyorum demen bir anlam taşıyacak mı?? bir değeri kalıcakmı seni seviyorum'ların...

sözün bittigi yerdeyim... ne diyebilirim??
KÜÇÜK BİR NOT: sakın yanlış anlaşılmasın bu beni üzer..biliyorum ne hayatlar ve ne hikayeler var ama içim çok acıyor zoruma gidiyor bakıp büyüttügüm çocukların yigenlerimin sesini duyamamak kahrediyor beni ..rabbime sıgınıp dua edip hep şükrediyorum .şükürler olsun ki rabbim darda bırakmadı...belkide çocukları çok özledigimden bi veryansın dı bu ..