Tanrı misafiri

Babamı kaybettiğimden bu yana burada yazmıştım kaç yıl ,kaç mevsim ,kaç hafta geçti kaç yaprak döktü yapraklarını , kaç çiçek açtı saymadım sayamadım Babam..

Babam her dışarıya çıktığında market ,kahve,çarşı vb yanında mutlak birileriyle dönerdi. Sofrası yerden kalkmayan  geleni ,gideni eksik olmayan evimizde her daim sofralar kurulur ve babamın Tanrı misafirleri ağırlanırdı.
 O zamanlar güven vardı insan ilişkileri çok kuvvetliydi saygı,sevgi ,merhamet vardı hiç tanımadığın insanı tutup kolundan getirmek hırlımıdır ,hırsız mıdır demeden haneye davet edilirdi.

Çaylar demlenir yemekler hazırlanır yaz aylarında sokakta gece yarılarına kadar oturmala, sohbet muhabbet
kimin ne işi varsa tüm komşular seferber olup elbirliği ile yapılırdı.

Birlik beraberliğin ,dayanışmanın olduğu en güzel yıllardı.Alışkındım kalabalık sofralara alışkındım kalabalık sofralarda yemek yemeğe..

Ayşe teyze ,Fatma abla, Hüseyin amcalarımız vardı çocukları sevindiren ,güldüren başımıza bir iş gelse akrabalardan önce yettikleri her daim yanımızda oldukları haneden saydığımız insanlarımız, komşularımız vardı.
Beraber soba üzerinde ekmekler kestaneler yaptığımız derdimizi sırrımızı açtığımız en ufak bir sıkıntıda soluğu onda aldığımız gönül dostlarımız vardı..

Bugün mü? durum aşikar ortada insanların özdeğerlerini yitirdiği, sevginin merhametin yok olduğu, insan ilişkilerinde acaba demeden şüphelenmeden duramadığı, insanların birbirini boğazladığı, kıskançlığın fesatlığın ve egonun tavan yaptığı yalan dolanın kol gezdiği, derdi sadece ekmek parasında olan masum insanların ekmeğiyle oynandığı,  öksüzün yetimin hakkının yenildiği dil,i dini, ırkı ,ne olursa olsun ölen bir insan için ohların çekildiği insanın acısına bile saygı duyulmadığı ,çoğu yerde hıçkırıklara boğulduğum insan bile demeye dilimin varmadığı bir toplumdayız...

Şimdi bu  evde düşüp bayılsam imdat desem sesime ses verecek bir Allahın kulu yok.

Akrabalık  bağımız yok ama, gönül bağımız olan insanlar iyi ki var hayatımızda onlarda olmasa bu hayat nasıl çekilir bilemiyorum.Beni bu denli mutlu eden ve yalnız olmadığımı  yanımda olduklarını var gücüyle gösterenleredir bu teşekkürüm.Gönül bağı ile bağlandığınız güzel dostlarınız hep olsun hayatınızda..

kahvaltının önemi

Mutlu pazarlar babamız yoğun iş temposu nedeniyle evde değil böylesi anlarda pazarları sevmiyorum beraber kahvaltı yapamadıktan sonra kahvaltınında bir önemi ,anlamı kalmıyor benim için.
Sevdiklerinle aynı sofrada dostalarla,arkadaşlarla kurulan keyifli sofralar ,kahvaltılar gibisi yok.
Kahvaltı çok önemli ögün atlanmaması gerekiyor ama,ben çogunlukla atlıyorum tek başıma olduğum için kahvaltı hazırlamak gelmiyor içimden..
Karneler alındı tatil başladı yola gidenlere ,gidecek olanlara hayırlı yolculuklar..Bizde tatile gitsek mi? gitmesek mi düşünce aşamasındayız malum kış ayı gezip tozacağım diye oğlanı hasta etmek var ama,yeğenlerde durmuyor ki!.. hatta benim yeğenim büyümüş teyzesinin yol parasını bile çekecek hale gelmiş
''sen karışma bende'' diyor ♥(ˆ◡ˆ)♥ Kıyasıya bir rekabet var ''hala çarşı,gezme bende'' diyor hadi hayırlısı
Sevilmek güzel tabi paylaşılamamak ta..
Bazen kıskançlık durumları söz konusu ablamın çocukları ''sen zaten bizi fazla sevmiyorsun işin ,gücün bütün derdin onlar'' diyorlar onlar dedikleri de abimin çocukları ben hepsini seviyorum.Giderken elim boş gitmem hepsine çam sakızı çoban armağanı bir şeyler hazırlarım alırım bekarken  maddi durumum çok fazlasıyla iyiydi okul ihtiyaçlarına varıncaya kadar ben alırdım gezme sinema vb..

Abimin çocuklarına olan sevgim biraz daha farklı haliyle biri emekliyor biri yeni yeni konuşuyordu anne olmadan anne olmuştum ben  alt açmayı bilmeden ,mama nasıl hazırlanır bilmeden ,hastalanan çocuk nasıl bakılır ateş nasıl düşürülür bilmeden hepsini onlarla öğrenmiş ve tek başıma mücadele etmiştim ama ,bunu anlatamıyorum işte...

Sevdiklerinizle  geçireceğiniz mutlu bir tatil dileklerimle