3 Tem 2013

hayvanlara eziyet eden deyyuslar mahşerde zebaniler kovalasın sizi

mesaim sabah 5te başlıyor benim.oğluşumu uyuttuktan sonraki ilk işim yavru kedileri ve anneyi beslemek.bazen öyle anlar oluyor ki kucağımda oğluşum ağlarken kızımda kapıda ağlıyor.şikayetçi değilim halimden bir şekilde üstesinden geliyorum.ben şikayetçi değilimde apartman sakinleri pek bi şikayetçi özellilke 1.kat ve 5.kat gözü dönmüş caniler diye adlandırıyorum ben onları ne zaman görsem şiddet içerisindeler.
kavga etmekten fenalık geldi ne laftan ne sözden  anladıkları yok.bu gece en alt kattaki dışarı çıkıp mama kaplarını alıp uzağa götürdü.yetmedi hepsini terlik dayağından geçirip yakalamayınca sinirden küplere bindi.tüm hınzını anneden aldı.okkalı bir kaç tane yerleştirdi kızıma:(( olanca hızımla aşşağı indim nasıl korkmuşsa yavrum bana bile gelmedi çıkmadı arabanın altından:(((  yavrulardan biri o korkuyla duvardan atlayıp gitti.şu an ciyak ciyak sesi geliyor.bu kör karanlıkta nerden bulayım ben şimdi onu allahım o bağırdıkça içim eziliyor.bir an önce sabah olsun olsun da gidip bulayım.bir yere mi sıkıştı ? burayımı bulamıyor? annesi neden gidip bulup getirmiyor? offf allahım sen aklıma mukayet ol ,bana dayanma gücü ver.
hayvanlara eziyet eden deyyuslar soyunuz tükensin.mahşerde zebaniler kovalasın sizi....

 yavruları dışarıda olduğu için eve gelmiyor kızım.geliyor biraz koklaşıyoruz gidiyor.yavrulara yuva bulabilirsem anneyi alacağım.

Bumerang - Yazarkafe